Mosiężne żelazko na duszę o podstawie zbliżonej kształtem do wydłużonego trójkąta. . Uchwyty drewniane chroniące przed oparzeniem wsparte były na jednym wsporniku i wkręcone w mosiężny korpus. Z tyłu otwierane jak gilotyna i tamtędy wkładano duszę. Z przodu otwór na wylot w kształcie pół księżyca. Żelazek tych używało przede wszystkim mieszczaństwo do gładzenia i suszenia białych rzeczy, których nie można było pobrudzić żelazkiem płytowym. Żelazka te wymagały minimum dwóch dusz, które były podgrzewane i używane na zmianę.