Maglownica, inaczej zwana również wałkownicą, składała się z dwóch części: wałka oraz grubej deski z uchwytem, która miała formę karbowaną. Moszyński pisał o maglownicy, że była najpospolitszem (?) narzędziem mnącem i gładzącem wypraną, wyschniętą bieliznę jest wałkownica (czyli maglownica). W czasach, gdy gospodynie robiły pranie w pobliskich zbiornikach wodnych lub domowych baliach, tkaniny wykonane z włókien roślinnych w kontakcie z wodą i ługiem stawały się sztywne i szorstkie. Aby zaradzić niepożądanym skutkom prania wykorzystywano maglownicę, którą wygładzano podsuszoną bieliznę i płótna. Nawijano na wałek wypraną tkaninę tocząc po niej żłobkowaną częścią deski. W efekcie sztywne płótna nabierały elastyczności. Maglownice ręczne bywały robione przez zaradnych gospodarzy lub chłopców starających się o rękę dziewczyny. Narzędzia przybierały różne formy: od najprostszych, spełniających funkcję użytkową, po formy bardziej wyszukane, dekoracyjne dla domu.